2020ko irailaren 3an, Lehendakari, hirugarren aldiz jarraian atera zinen lehendakari legebiltzar honetan. Testuinguru oso zail batean izan zen, aurrekaririk gabeko pandemia baten erdian. Pandemia
• gure osasun-sistema tentsionatu zuena,
• salbuespenezko egoera juridiko batera eraman gintuena
• milaka negozio eta lanpostu mehatxatu zituena,
• egoitzetan drama izugarria,
• heriotza, min sakona ekarri zuena hainbesteentzat.
Pandemia gutxi balitz, Putinek Ukraina inbaditu zuen, Europaren bihotzean gerra bati hasiera emanez. Gerra horrek, giza tragedia izateaz gain, ekonomia globala hankaz gora jarri du:
• krisi energetikoa,
• balio-kate globalen etenak,
• inflazio izugarria,
• bizitzaren kostuaren igoera,
• larrialdi klimatikoari aurre egiteari atzerapenak…
Guk beti ulertu izan dugu oso nekeza dela gobernu batentzat, egoera honetan egotea. Horregatik, hasiera-hasieratik, distantzia ideologikoa gorabehera, eskua luzatu diogu gobernuari. Horregatik, adibidez, pandemiari aurre egiteko legea onartzeko laguntza eskeini genuen.
Hiru urte besterik ez dira pasatu orduztik hona eta
• gauza haundia da ikustea gure gizarteak baduela, etorkizunera begiratu eta Aurrera egiteko indarra. Baina, horrelakoetan,
• atzera begiratzea ere garrantzitsua eta ezinbestekoa izaten da. Bizitza pertsonalean bezala, Krisi sakonek (politiko, ekonomiko, gizarte…) aukera ematen digute gure burua aztertzeko, nor garen eta zergatik garen ezagutzeko. Atzera begiratu eta konturatu, zer egin genuen ondo, zer txarto, zer egin genezaken hobeto eta, baita, zerk salbatu gintuen.
Badaude beraz,
• gobernuaren kudeaketa baldintzatu duten eta agenda markatu duten bi elementu exogeno. Alde batetik,
◦ gure osasun- eta zaintza-sistemaren hauskortasuna agerian utzi zuen pandemia, eta, bestetik,
◦ gure ekonomiaren ahultasuna eta energiaren arloan genituen gabeziak agerian utzi dituen energia-krisi globala.
• Legegintzaldiaren azkenengo urtealdian gaude. Momentu honetan, planteatu beharreko galdera da hauxe: nola erantzun die gobernuak bi gai hauei? Zein eragin izan dute aplikatu diren politikak? Zein norabide ideologikoak zuzendu ditu Politika hauek?
Lehendabizi, osasun eta zaintza sistemari buruz nahiko nuke hitzegin
SALUD Y MODELO DE CUIDADOS
Ekainaren 23an 2023ko udako Deustobarometroa argitaratu zen. 10 urtean lehen aldiz, herritarrek suspentso bat ematen zioten Osakidetzari.
Ez gaitu harritzen, azaleratzen ari diren kudeaketa-arazo guztiak ikusita eta zerbitzuaren kalitatearen okertzea ikusita, bereziki Lehen Mailako Arretari begiratzen badiogu:
• ordezkapenen plangintzarik eza,
• PAC-en (etengabeko arretako guneetan) murrizketak,
• plantilletan % 40tik gorako behin-behinekotasuna,
• familiako medikuaren rola betetzera behartuta dauden erizainak…
Datu bat: ebakuntza gelan sartzeko zain zeuden pazienteen kopurua (ekainaren amaieran 25403 pertsona ziren) pandemia aurreko urteetako batez bestekoa baino % 68 handiagoa da
Además del problema de las listas de espera, la ciudadanía experimenta el desmantelamiento de la atención primaria. Este mismo verano el Gobierno Vasco ha aplicado una idea innovadora en atención sanitaria: los centros de salud SIN médico.
• Desconocemos si esta es una particularidad del “cambio cultural” que anunció la consejera el pasado año.
• Y lo desconocemos porque todavía nadie ha explicado en qué consiste el “cambio cultural” aplicado a la sanidad pública.
• Lo que es seguro es que un centro de salud SIN médico NO es un centro de salud.
• Como es seguro que la escalada privatizadora del sistema de salud difumina la línea entre el derecho a la salud y el negocio sanitario
¿Es esta la lección que el Gobierno Vasco ha extraído de la pandemia?
Laister izango dugu Osasun Publikorako Lege berria. Lege honek, osasun sistema antolatzeaz gain, • hiritarren arteko ezberdinkeriei aurre egiteko baliabide ezinbestekoa da. Izan ere, Euskadin,
◦ klase apalekoa izan,
◦ eremu sozioekonomiko deprimituan bizi,
◦ emakume izan…
◦ faktoreak dira gaixotasun kroniko bat izateko aukera areagotzen dutenak.
• Horregatik, legeak biztanleriaren bizi- eta lan-baldintzei heldu behar die. Ongizate materialaren baldintza desberdintasunari begiratu behar dio.
• Lege honetan, gainera, Osakidetzak paper nagusia izan beharko luke
Arlo sanitario hertsian, bestetik, Osakidetzaren zerbitzu-zorroa handitzea beharrezkoa da, dentista, fisioterapeuta, logopeda, ortopeda eta, jakina, osasun mentala.
Es decir, todos aquellos aspectos de la salud que están condicionados por los ceros de tu cuenta corriente deben abordarse para ampliar la cartera de servicios de Osakidetza “La clase social se nota en la dentadura” es una expresión que ejemplifica muy bien lo que estoy hablando y que refleja una injusticia que no debe ser.
Euskadi, aitzindaria izan daiteke osasunaren arlo guztiak zerbitzu publikoan integratzen, Osakidetza gainerako osasun-sistemetarako erreferente izan dadin berriro. Gustatu egiten zaigu gainerako autonomia-erkidegoentzat erreferente izatea, ezta?. Ba, ez dadila gertatu esaera zaharrak diona: urrutiko intxaurrak hamalau, gerturatu eta lau
Pandemiak agerian utzi zuen ere, gure egoitza-sistemak duen hauskortasuna eta prekarietatea. Eta oso modu gordinean gainera.
• Euskadin, egoitzetako heriotza-tasak Madrilgo erkidegokoen antzekoak izan ziren. Pandemian, euskal egoitzetan gertatutakoa benetako krisi humanitarioa izan zen.
• Gobernuak hala ere, onartu duen Egoitzetarako dekretu berriarekin, ez ditu aintzat hartu gai horri buruz hainbat eragile sozial eta instituzionalek publiko egin dituzten txostenak eta salaketak: ez Arartekoarenak, ezta Gobernaren beraren txosten propioak ere
Desde luego, es incomprensible que con el nuevo decreto de Residencias, el Gobierno Vasco desoiga los informes del Ararteko… y se desoiga a sí mismo, no teniendo en cuenta el informe que emitió de mortalidad en las residencias vascas por el COVID.
Y es también incomprensible que el gobierno no quiera cumplir con una serie de mejoras mínimas en todas las residencias del Estado que se plasmaron en junio de 2022 en un acuerdo interinstitucional con el Ministerio de Derechos Sociales y las CCAA.
¿Cuál es entonces el pretexto del Gobierno Vasco para no cumplirlo? Invasión competencial. Pues no estamos de acuerdo:
• Establecer unos mínimos para mejorar las condiciones de vida de nuestros mayores, mínimos que pueden superarse mediante políticas propias más ambiciosas, no es una invasión.
• ¿Sabe qué? quienes invaden las competencias de este gobierno en materia de cuidados no son las medidas encaminadas a una mejor atención, sino los fondos buitre que están penetrando en nuestro sistema residencial, y que obtienen mayor rentabilidad cuanto peor sea la calidad de vida de las personas mayores.
Con el nuevo decreto de residencias van a regular el sector
• con ratios denunciados por trabajadoras y sindicatos,
• con condiciones impugnadas por usuarios y familiares y
• sin atender a lo que ustedes mismos en sus propios informes han confirmado como factores de aumento de la mortalidad.
Sinceramente, no creo que hayan extraído ustedes las conclusiones oportunas de lo que significó la pandemia en las residencias. La autocrítica no puede ser una mera declaración, la autocrítica debe convertirse en política.
CRISIS Y TRANSICIÓN ENERGÉTICA
Ukrainako gerrak elkarren segidako eta elkarren artean lotutako krisi batzuk eragin ditu, paradigma aldatzeko eta berregituratzeko aro bat agerian uzten dutenak. Izan ere, Errealitate berri honek planteatzen dizkigun erronkak oinarrian dagoen krisitik sortzen dira, krisi ekosozialetik, eta horretarako aldaketa estrukturalak, estrategikoak eta anbizio handikoak behar ditugu..
Gure mundu globalizatuan, Lanaren nazioarteko banaketaren ondorioz, industriaren eta lehengaien ekoizpena, mendebaldetik munduko beste eskualde batzuetara bideratu da, eta Mendebaldeak, berriz, testuinguru ekonomiko erakargarriak eta seguruak sustatu ditu atzerriko kapitalaren inbertsiorako.
Pues bien. Si algo ha evidenciado la crisis energética con todas sus consecuencias, en especial la interrupción de las cadenas de suministro, es que:
• hacer depender el bienestar social de las inversiones de grandes grupos financieros
• NO trae bienestar, ni prosperidad económica, ni genera empleo de calidad.
• Al contrario, nos hace vulnerables.
• De ahí la importancia de nuestro sector industrial, cuyos datos evidencian un declive de la actividad en Euskadi.
Europar Batasunak berak ere berrindustrializazioa jarri du etorkizuneko ardatz estrategiko gisa. Hala ere, gobernu honen industria-politika pasiboa eta kontinuista da, …, ez da nahikoa fase berri honetarako.
• Enpresa-sarea husten ari da estrategiarik ez dagoelako, eta
• ikusi dugu nola ixten zituzten enpresa bideragarriak edo atzerriko inbertsio-funtsen esku geratzen ziren: Gamesa, Euskaltel, ITP Aero, BM, Solarpack, Uvesco, CEL paper-fabrika. Jarraitzea nahi duzu?
• Azken urtean, Merkatuen eta Lehiaren Batzorde Nazionalak (MLBN) euskal enpresei eragin dieten hamabi enpresa-kontzentrazio baimendu ditu, eta horietako zortzitan euskal empresa irentsita gelditu da, kanpoko empresa indartsuago batek irentsi du.
Beharrezkotzat jotzen dugun berrindustrializazio horrek lotura estua du trantsizio energetikoarekin. Ezin dugu gure ekoizpena erregai fosiletan oinarritu. Jakin badakigu, herrialde baten aberastasuna, atmosferara isurtzen duen karbono dioxidoarekiko alderantziz proportzionala dela eta.
Horregatik, Trantsizio Energetikoaren eta Klima Aldaketaren Lege berriak aukera ezinhobea eskeintzen digu gauzak hobetzeko. Baina, esan behar dut, asko kezkatzen gaituela Legebiltzarrera bidalitako lege-proiektuak.
Lehenik eta behin, legea oso berandu datorrelako. Gobernuak berak larrialdi klimatikoa deklaratu zuen 2019an, eta badirudi 2023ra arte ez dugula lege hori izango. Baina, gainera, lege-proiektuak ondoren eman beharreko ordenazioaren mende uzten du nazioarteko konpromisoak betetzea, hauen artean, deskarbonizazio-prozesua. 18 hilabeteko epea ematen da.
De manera que la nueva Ley de Transición Energética y Cambio Climático es una ley que llega muy tarde y que no se aplicará, probablemente, hasta 2026. Pero es que además, el proyecto de Ley presentado desaprovecha la gran oportunidad que ofrece para transitar hacia un modelo industrial económicamente viable y ecológicamente sostenible. Este proyecto de ley no tiene objetivos, obligaciones, ni siquiera un régimen sancionador. Parece tratarse más de una hoja de ruta que de una ley.
Una “hoja de ruta” que parece estar hecha a la medida de las energéticas para permitirles
• producir combustibles sintéticos que emiten CO2 o
• vender hidrógeno en lugar de gas a los hogares, apartando sistemas más eficientes y baratos como la electricidad y las bombas de calor.
• Para invadir espacios naturales, corredores ecológicos y suelo agrícola de alto valor con proyectos de centrales eólicas y solares.
• Y sobre todo, sigue sin escuchar a la ciencia, que urge a eliminar los combustibles que emiten dióxido de carbono.
Lankidetza publiko-pribatua deitzen zaio, baina multinazionalen interesen mende dauden politikak dira benetan, eta horien emaitza elektrizitatearen aberastasun lizuna eta familien pobretzea da. Guk beste eredu bat planteatzen dugu, energiaren demokratizazioan oinarritua. Trantsizio energetikoko eredu bat eta herri honetako gehiengo sozialarentzat onuragarria izango den Lege bat lortu nahi ditugu.
Osasun Publikoaren Legeaz eta Trantsizio Energetikoaren eta Klima Aldaketaren Legeaz hitz egin dut. Lege estrategikoak dira. Gure autogobernurako atal garrantzitsuak direlako eta eredu politiko bat definitzen dutelako; kontinuismoa, edo aldaketa, hori da kuestioa
Ildo beretik, legealdi honetan beste lege bat onartu nahi da, Euskadiren etorkizunari, aukera-berdintasunari, gizarte-kohesioaren printzipioari eta arlo publikoaren ikuskerari eragiten diena.
HEZKUNTZARI BURUZ ARI NAIZ
EDUCACIÓN
Apirilaren 7an, etortzeko zen hezkuntza lege berriak aintzat hartu beharko lituzkeen oinarriak jasotzen zituen Itun bat onartu genuen. Lege proiektua heldu zen Parlamentura eta Gobernuak dio legeak zorrotz betetzen duela ituna. Guk esaten dugu EZETZ, ekarritako lege proiektua erabat honen aurka dagoela.
Herritarrak nahastuta egongo dira baieztapen kontrajarrien dantza horrekin. Horregatik jarri nahi dut argi pixka bat gaiari buruz. Lehenengo, Testuen literaltasuna alderatuz.
• 1. Itunak dio eskeinza publiko nahikoa bermatu behar dela. Lege proiektuak berriz, diru publikoarekin sostengatutako eskeintza nahikoa dela bermatu behar dena
• 2. Itunari begira, Haurreskolak Partzuergoa (erakunde publikoa) eskaintza unibertsaleko zerbitzu publiko bihurtuko litzateke, kalitatezkoa eta doakoa; legeak EZ du konpromiso hori hartzen
• 3. itunak argi dio: eskola publikoaren perimetroa zabalduko dela. puntu hori erabat desagertzen da legetik.
• 4. Itunak hezkuntza-konplexutasun handiena duten ikastetxeetan proiektu integralak sustatzeko konpromisoa hartzen du, eta puntu hori desagertu egiten da lege berrian.
• 5. Itunak, Hezkuntza konzertazioa planifikatzeko irizpide orokorrak arautzeari buruz hitz egiten du, segregazioari, gehiegizko eskaintzari eta abar aurre egiteko. legean desagertzen den beste konpromiso bat.
Hauek dira adibide batzuk, beste batzuen artean. Baina nik beste gai bat aipatu nahi dut, funtsezkoa dena eta publikoaren kontzeptua bera arriskuan jartzen duena. Lege berriaren bidez, sare pribatua eskola publikoarekin parekatu nahi da, Hezkuntzako Euskal Zerbitzu Publikoa deitzen zaion hori sortuz; hau, oinarrizko legeriatik haratago doan SORKERI eraikuntza da, eta izaera publikoa ematen dio publiko ez denari. Baldintzak betetzetik askatuz gainera.
Dicho en otras palabras, el SPVE es un artificio para dar carta de naturaleza a una concertación universal ya existente y que ha generado uno de los principales males de nuestro sistema educativo: la segregación.; un recurso que, en tiempo de declive demográfico, tiene por objetivo blindar la anómala implantación de la educación privada en detrimento, precisamente, de la escuela pública, que es la que tiene encomendada la función de garantizar el derecho a la educación de TODAs la niños y niñas y sobre la que el gobierno vasco tiene la capacidad total de actuar para asegurar sus fines.
En su punto 23 y 24, el acuerdo educativo condiciona expresamente la prestación del servicio de educación a cumplir unos criterios de interés social que, si no se cumplen, impiden la financiación pública. Bien. ¿Dónde están esos criterios? ¿En qué artículo de la ley? ¿Cómo va el Gobierno a convertir la escuela pública en el “eje vertebrador”? ¿En qué artículo ha quedado eso reflejado? ¿En qué orden, en qué decreto?
Porque no es solo la ley, toda la actuación normativa de este gobierno ha ido en sentido contrario al pacto educativo desde que lo acordamos, empezando por el convenio firmado con Google y que va en contra del punto 16 relativo a los derechos digitales y los medios tecnológicos libres.
Por eso no es creíble decir que Elkarrekin Podemos-IU se ha “descabalgado” del pacto educativo, como en alguna ocasión se ha dicho. Esto no es así. En realidad es el Gobierno Vasco el que se ha descabalgado, ha tirado la montura y, con la nueva ley educativa, ha cruzado ya el río Pecos.
LEYES QUE HEMOS APROBADO. POSIBILIDAD DE CONSENSOS
Y tengo que decir que esto nos apena profundamente, porque alcanzar amplios consensos no es fácil, y es una verdadera lástima que una vez alcanzados luego sean dinamitados por el ejecutivo.
He de decir que en otras ocasiones no ha sido así, y nuestra tarea parlamentaria ha servido para mejorar sustancialmente leyes que hemos aprobado esta legislatura tales como la reforma de la RGI o la ley de igualdad
DSBE diru sarrerak bermatzeko errentaren kasuan, elkarrekin lan egin ahal izan genuen eta alderdien arteko akordio batera iritsi ginen, jatorrizko posizioak galduz, gure programen eta gure ideien distantzien atzetik elkargune bat bilatuz. Baina hobekuntza handiak lortuz, hala nola
• estaldura-maila zabaltzea edo
• zenbatekoa zehazteko erreferentziazko indize bat ezartzea, tokatzen den-gobernuaren mende ez egoteko.
Berdintasunerako Legearekin ere horrela izan da, eta, nire ustez, gure taldeak hobekuntza nabarmenak egin zituen testuan. Esate baterako
• aurrekontuetan gutxieneko ehuneko bat ezartzea berdintasun-politiketarako,
• Zurekin finkatzea indarkeria matxistaren biktimei laguntzeko eta aholkuak emateko zerbitzu iraunkor gisa, edo
• legez aitortzea SAP (Gurasoen Alienazioaren Sindromea) aplikatzeko debekua.
Datozen hilabeteetan Haurren Legea ere iritsiko da eta esango nuke, elkar ulertzeko aukera bat badugula hor. Estatuko gobernuak neurri garrantzitsuak onartu ditu dagoeneko gai honetan, guretzat lagungarri izan daitezkeenak. Gure partetik, gure laguntza eskeintzen diogu gobernuari Ahal dugun guztia egingo dugu gizarte-politikak eskubide sozial bihur daitezen.
Eta elkarlanerako proposamena berriz ere luzatu nahi diogu gobernuari, legegintzaldi honetan, lege ez izan arren, garrantzi berezia izango duen Euskeraren dekretua onartzeko orduan.
Dekretu hau dela eta, alegazioak aurkeztu ditugu, baina gaur, alegazio horietako bat bera ere ez dela kontuan hartu ikusten dugu,
• nahiz eta batzuk Legebiltzarrean hartutako konpromisoetatik sortu diren (adibidez, A1 eta A2 meritu gisa baloratzea).
• Ekonomia eta Gizarte Arazoetarako Batzordearen (CES) txostenak ere gure aldarrikapenen zati bat babesten du, eta, beraz, uste dugu beste
• arrazoi garrantzitsu bat dela dekretuaren azken zirriborroari buelta bat emateko.
Eta, dekretuarekin zuzenean lotuta egon ez arren, gure euskerarekiko aldarrikapen betiko bat ekarri nahi dut: euskararen doakotasuna. Hau, hizkuntza-politikaren elementu nagusi gisa defendatu behar dugu. Euskara ikastea publikoa eta doakoabehar du izan, aitzakiarik eta partxerik gabe.
El señor lehendakari hablaba de la judicialización de los perfiles. Yo no voy a valorar aquí el contenido de las sentencias, pero sí le digo que nuestro grupo cree firmemente que la manera de acabar con esos conflictos es a través de la elaboración de normas basadas en la seguridad jurídica y en los acuerdos y consensos. Y ahí es donde nos van a encontrar.
Antes de llegar a las conclusiones me gustaría hablar de otra cuestión fundamental y que condiciona nuestra acción política en vivienda, salud, educación, materia energética o la propia fiscalidad, algo cuyos contornos lo condicionan todo: el autogobierno
AUTOGOBIERNO
Autogobernua edo markoa zeinean guk, herri bezala, gure norabide politikoa zehazteko aukera daukagun
Deigarria da guretzat 3 urte hauetan, gobernua sostengatzen duten taldeek, Autogobernurako Ponentzia zabaltzeko iñolako borondaterik agertu ez izana. Eta deigarriagoa da oraindik guretzat, Gobernu honek autobernuari heldu dionean, estaduko gobernuak eskubideak zabaltzeko edo bizibaldintzak hobetzeko onartutako politiken kontra ariete bezala erabiltzeko egin duela
Estatuko Etxebizitza Legea da adibiderik nabarmenena. Eta hemen gogoratu nahi nuke aurten gertatutako gertaera bat.
• Aurrekontuen negoziazioan, gure taldeak etxebizitzaren merkatuan esku hartzea proposatu zuen, prezioak merkatzeko. Eusko Jaurlaritzak, kontraproposamenean, eta dokumentuan beren-beregi jasotzen denez, konpromisoa hartu zuen alokairu-prezioak kontrolatzeko sistema bat ezartzeko, , eta hitzez hitz aipatzen du: "alokairu-prezioak erregulatzeko etorkizuneko Estatuko araudiak aukera ematen duenean, ".
• Onartu zen Estatuko Etxebizitza Legea eta bertan, gaitasuna ematen die autonomia-erkidegoei alokairuaren prezioan esku hartzeko, tenkatutako eremuen deklarazioaren bidez. Eta, orduan, zer egiten du Eusko Jaurlaritzak? Eskumenen inbasioa dagoela dio!
O sea, por un lado debemos esperar al gobierno central a que permita intervenir en esta cuestión, pero luego, cuándo lo hace, hay invasión competencial. ¿En qué quedamos?
Mire señor lehendakari, el autogobierno no es una cortina de humo, ni un recurso comunicativo, ni un escudo contra las políticas progresistas, ni una excusa para no legislar aquello que nos compete. El autogobierno es la soberanía política en aquellas materias establecidas por el Estatuto de Gernika, y el Parlamento Vasco es el lugar donde radica la posibilidad de ampliar las competencias a través, en primer lugar, de la ponencia de autogobierno.
Por eso, yo creo que la ciudadanía vasca se pregunta por qué, las pocas veces que ha oído hablar de autogobierno durante esta legislatura, ha sido para oponerse a la Ley de Vivienda, para rebajar el impuesto a las eléctricas, o para evitar implementar el impuesto a las grandes fortunas. No nos parece un buen uso del autogobierno. Únicamente se ha puesto encima de la mesa para ir en contra de los derechos sociales y de la redistribución de la riqueza.
CONCLUSIÓN
La ciudadanía vasca ha lanzado un aviso claro: las políticas tienen que cambiar de rumbo. La fórmula no puede ser profundizar en la inercia de los últimos años.
Este gobierno donde está sufriendo un mayor desgaste, es en ámbitos como Osakidetza o Educación, es decir, en esos dos bloques que constituyen el mayor peso de nuestros servicios públicos. Parece evidente que la crisis de confianza de este gobierno deriva del abandono de lo público.
Por tanto, la respuesta, no puede ser vanagloriarse de los supuestos éxitos de la legislatura y continuar abanderando las mismas políticas. Especialmente cuando para ello, cada vez empieza a ser más necesario el concurso del PP, como sucede ya en Gipuzkoa, Vitoria o Araba.
Las sucesivas crisis vividas deben abrir nuevas oportunidades, porque la otra opción es cronificar los problemas con las mismas políticas de siempre. En ese transitar hacia el cambio, para nuestro espacio lo fundamental no es quién lo pilota, es el camino a recorrer y el destino final. Si su aspiración es un nuevo modelo fiscal adaptado a los tiempos y de carácter progresivo, nos tendrán a su lado. Si nos vuelven a traer una reforma fiscal de la mano del PP, nos tendrán en frente.
Esan bezela, Legegintzaldiaren amaieran, funtsezkoak diren eta herri honen etorkizun politikoa definituko duten legeak tramitatuko dira eta horiei heltzeko modu desberdinak daude. Euskadik behar duen norabide aldaketan, Batzuen interes partikularrei laguntza emango zaie ala gizartearen gehiengoaren interesei erantzungo diete?
Gu beti egon garen lekuan egongo gara. Elkarlanerako eskua luzatuz, legeak adostuz, beti ere honako hauen mesederako baldin bada
• interes orokorra,
• publikoaren defentsa,
• eta euskal gizartearen ongizatea eta eskubideak zabaltzea
• Helburu horiek benetan partekatzen baditugu, topo egingo dugu. Hemen eta edozein arlotan.
PODEMOS Ahal Dugu
